چرا پنگوئن ها پرواز نمی نمایند؟ - وبلاگ کوجی هامی

به گزارش وبلاگ کوجی هامی، یک گروه بین المللی از پژوهشگران با استفاده از یک تجزیه و تحلیل ژنتیکی نو، به آنالیز دلیل پرواز نکردن پنگوئن ها پرداخته اند.

به گزارش ایسنا و به نقل از بیزینس اینسایدر، حدود 60 میلیون سال پیش، پنگوئن ها تکامل یافتند و از اجداد پرنده خود به شناگران و غواصان آب دوستی تبدیل شدند که اکنون می شناسیم. یک تجزیه و تحلیل ژنتیکی تازه نشان می دهد که آنها چگونه این قدرت را زیر آب تکامل دادند. این ارزیابی، جامع ترین نمای کلی را در خصوص تاریخچه تکامل پنگوئن تا به امروز ارائه می دهد.

یک گروه بین المللی از پژوهشگران، 27 ژنوم یا مجموعه کامل اطلاعات ژنتیکی را که از همه گونه های پنگوئن زنده و اخیرا منقرض شده به دست آمده اند، مورد آنالیز قرار دادند. آنها با استفاده از داده های ژنتیکی و فسیل های موجود، ژنوم پنگوئن ها را با ژنوم پرندگان دیگر مانند پلیکان و آلباتروس مقایسه کردند.

آنها دریافتند که پنگوئن ها در واکنش به تغییرات آب و هوایی باستانی تکامل یافته اند و این امر، بدن آنها را به طور منحصربه فردی برای بعضی از سخت ترین شرایط روی زمین آماده می نماید.

ریچارد فیلیپس(Richard Phillips)، بوم شناس پرندگان دریایی در موسسه آنالیز قطب جنوب بریتانیا(British Antarctic Survey) و از پژوهشگران این پروژه، در یک بیانیه مطبوعاتی گفت: این مقاله، گامی در جهت تغییر درک ما در خصوص این موضوع برمی دارد که کدام ژن ها زیربنای سازگاری های مختلف هستند.

اثر تغییرات دما بر تکامل پنگوئن ها

پنگوئن های باستانی حدود 60 میلیون سال پیش در زیلندیا(Zealandia) می زیستند که یک توده خشکی غوطه ور در سواحل استرالیا است. دانشمندان معتقدند که پنگوئن های باستانی از آنجا به آمریکای جنوبی و قطب جنوب مهاجرت کردند. گروه های بعدی احتمالا حدود 30 تا 40 میلیون سال پیش، روی یک جریان اقیانوسی قوی به نام جریان پیراقطبی جنوبگان(Antarctic Circumpolar Current) که در سراسر دنیا جریان داشته است، سوار شدند.

پنگوئن ها پیش از تشکیل شدن ورقه های یخی قطبی، توانایی پرواز خود را از دست دادند زیرا بلند شدن از زمین برای پرندگانی که در حال تبدیل شدن به شناگران ماهر بودند، کوشش زیادی بود.

فیلیپس گفت: اگرچه بیشتر مردم، پنگوئن ها را در میان یخ های شناور و در حال تعقیب شدن به وسیله فوک ها تصور می نمایند اما پنگوئن ها پس از تکامل، به موجودات آبزی تبدیل شدند.

پژوهشگران دریافتند که تغییرات دمای کره زمین، عامل مهمی در تکامل پنگوئن ها بوده و به تنوع گونه های تازه یاری نموده اند. به عنوان مثال، توسعه یخچال های قطب جنوب در اواسط تا اواخر دوره میوسن(Miocene) که تقریبا 5.3 تا 16 میلیون سال پیش بود و با سرد شدن قابل توجه دنیا تعیین شد، مصادف با ظهور پنگوئن های تاج دار مدرن بود که تقریبا 14 میلیون سال پیش بوده است.

به گفته پژوهشگران، مجموعه ای از سازگاری های ژنتیکی از جمله مقدار بدن، دید در زیر آب، تنظیم گرما و توانایی غواصی، به پنگوئن ها امکان داد که هم در خشکی و هم در آب رشد نمایند. به عنوان مثال، بعضی از ژن ها باعث کوتاه تر شدن استخوان های ساعد شدند؛ در حالی که بعضی دیگر از ژن ها، پرهای پنگوئن ها را کاهش دادند که منجر به رشد باله ها شد. ژن های دیگر به پنگوئن ها یاری کردند تا چربی سفید را ذخیره نمایند که به عنوان یک عایق و منبع انرژی عمل می نماید و به پنگوئن ها یاری می نماید تا در محیط های بسیار سرد، گرم بمانند.

پنگوئن ها در دنیا رو به گرم شدن

روشی که به واسطه آن، پنگوئن های باستانی در گذشته نوسانات آب و هوایی شدید را تجربه نموده اند، می تواند بینشی را در خصوص چگونگی مقابله آنها با گرم شدن دنیا ارائه دهد. پژوهش ها نشان می دهند که پنگوئن های مدرن به خوبی از پس این کار بر نمی آیند. تا حدودی به علت افزایش دما در اثر تغییرات آب و هوایی، نیمی از گونه های زنده پنگوئن ها در لیست قرمز گونه های در معرض خطر اتحادیه بین المللی حفاظت از طبیعت (IUCN) به عنوان گونه در معرض خطر یا آسیب پذیر طبقه بندی می شوند.

یکی از یافته های پژوهش تازه این است که در دماهای بالاتر، سرعت تکامل پنگوئن ها کاهش می یابد. پژوهشگران می گویند که پرندگان بدون توانایی پرواز ممکن است قادر به کنترل تغییرات آب و هوایی تازه نباشند که با سرعت بیشتری نسبت به تغییرات دمایی گذشته رخ می دهند.

پژوهشگران در این پژوهش نوشتند: بیش از 60 میلیون سال پیش، این پرندگان برای تبدیل شدن به شکارچیان دریایی تکامل یافتند و اکنون به خوبی با بعضی از ناملایم ترین محیط های روی زمین سازگار شده اند. آنها اکنون آسیب پذیری جانوران سازگار با سرما را در دنیای که به سرعت در حال گرم شدن است، برجسته می نمایند.

این پژوهش، در مجله Nature Communications به چاپ رسید.