غافلگیری های سریالی شهرداری تهران ادامه دارد! - وبلاگ کوجی هامی

به گزارش وبلاگ کوجی هامی، عصر پنج شنبه (20 بهمن) بارش چند ساعته برف کافی بود تا معابر تهران قفل گردد. ویدئو های منتشر شده از سرگردانی شهروندان و قفل خیابان ها، نمایش تمام عیار غافلگیری بود. امروز -یک شنبه- بیش از دو روز از آن ترافیک و قفل معابر ها می گذرد، اما ظاهرا غافلگیری شهرداری تهران هم چنان ادامه دارد.

به گزارش وبلاگ کوجی هامی، شهرداری تهران ادعا می نماید، تمام معابر شهر باز است، اما نقشه های آنلاین گوگل مپ و مشاهدات میدانی از ترافیک سنگین، قفل شدن معابر و راه ها در سطح شهر -به ویژه در منطقه ها 1، 2، 3، 4 و 5- حکایت دارند. در حالی که صداوسیما همان ساعات اولیه صبح به کمک شهرداری شتافت و از باز بودن معابر گزارش داد، نمایش محل های تعبیه شده خالی از کیسه های شن و نمک روایت وارونه ای از مدیریت را نشان داد.

سال 96 تهران یک بارش سنگین برف را تجربه کرد. به مدت چند روز معابر شهر و حتی فرودگاه ها چنان درگیری این بارش بودند که انگار مدیریت بحرانی وجود ندارد. در آن مقطع چنین گفته شد که شهرداری و مدیران از بارش سنگین برف غافلگیر شده اند. در حالی که پنج سال تمام از این ماجرا و بارش طبیعی یک برف زمستانی می گذرد، گویا همچنان این غافلگیری ادامه دارد. مدیران شهرداری تهران، 5 سال تمام زمان داشتند که حداقل تدابیری را برای مواجهه با شرایط یک روز برفی در یک زمستان معمولی بیاندیشند.

این که هر بار داستان به غافلگیری و غیرمنتظره بودن میزان بارش برف ارجاع داده گردد، کلیشه ای تکراری برای توجیه مسئولیت است. بارش برف در فصل زمستان نه غیرمنتظره است و نه غالگیرنماینده، اما هر بار عجیب این است که مسئولان غافلگیر می شوند. محفظه های خالی از کیسه های ماسه و نمک، خود نمود عمق فاجعه مدیریت در این شهر است. گویی نه تنها تدبیری اندیشیده نشده، بلکه بودجه برف روبی در حال هدر رفتن است. تشکیل تیم بحران و اعلام آماده باش بعد از قفل تهران، همانند نوش داروی بعد از مرگ سهراب است که یک ساختار مدیریتی فاجعه بار را فراوری و باز فراوری می نماید.

روال عادی در شرایط قابل پیش بینی بارش برف این است: اعلام آماده باش، حضور مسئولان در اتاق های مدیریت بحران، استقرار نیرو ها و تجهیزات در معابر قبل از بارندگی، اما ظاهرا در مرکز ماجرا کلا وارونه است. برف می بارد، معابر مسدود می شوند، تازه نیرو ها بر خط می شوند و آماده باش اعلام می گردد.

حالت نرمال یک بارش برف در یک زمستان معمولی این است که شهردار و مدیران ارشد، در اتاق های مانیتورینگ معاونت حمل و نقل حاضر و تمامی امکانات انسانی و تجهیزات را به خط نمایند، اما ظاهرا آقای شهردار و دیگر مسئولان اولویت های مهم تری دارند. مثلا ملاقات مردمی در مسجد باغ فیض!

امروز -یک شنبه- فیلمی از ناصر امانی، عضو شورای شهر تهران در انتقاد از مدیریت شهری راجع به برف پنجشنبه که تهران را قفل کرد، منتشر شد. در این فیلم امانی، می گوید: بروید ببینید مردم زیر پست عذرخواهی من چه نوشته اند؟ من شرم دارم کامنت های مردم را اینجا بخوانم. گفته اند همه شما شورا را رها کنید. شهر را رها کنید خودش اداره می گردد. آقای زاکانی بعدازظهر روز چهارشنبه یا پنجشنبه باید به اتاق ماریتورینگ معاونت حمل و نقل می رفت و معاونت ها و شهرداران را به خط می کرد تا آن فاجعه نصف شب اتفاق نیافتد.

ظاهرا امانی انتظار داشت چهارشنبه یا پنج شنبه آقای شهردار در اتاق مانیتورینگ باشد، اما سیدصادق حسینی، در توئیتر، جای آقای شهردار در عصر بحرانی تهران را معین کرد: مسجد باغ فیض ملاقات مردمی!

فراتر از پنج شنبه بحرانی، حالا مساله این است که روز قبل از بارش برف 23 بهمن (امروز) و در شرایط که یک بارش سنگین پیش بینی شده بود، آقای شهردار کجا بوده اند؟ اتاق ماریتورینگ معاونت حمل و نقل و در حال مدیریت آماده باش نیروها؟ نه اگر چنین پنداشته اید، سخت در اشتباهید! چرا که آقای شهردار، در روز 22 بهمن (شب قبل از بارش برف) در آیین اختتامیه چهل و یکمین جشنواره فیلم فجر در برج میلاد بود.

ظاهرا در یک زمستان معمولی -نه همانند زمستان های سخت اروپا- مدیران مرکز آچمز شده اند. البته در میانه غافلگیری دوباره شان، در پی یافتن و تنبیه مقصر هستند. چنان که، علیرضا جاوید، معاون هماهنگی و امور منطقه ها شهرداری تهران می گوید: برخورد با کسانی که در زمینه برف روبی قصور داشتند، پس از انتها بارش های سال جاری و ارزیابی به وسیله سازمان بازرسی شهرداری تهران انجام خواهد شد! این جمله چقدر شبیه همان نوش داروی بعد از مرگ سهراب است!