درباره آلکالوز تنفسی در کوهنوردی بدانید! - وبلاگ کوجی هامی

به گزارش وبلاگ کوجی هامی، خبرنگاران: بسیاری از کوهنوردان، هنگامی که به قله صعود می نمایند، دچار علایم خاصی از ارتفاع زدگی نمی شوند، اما همین کوهنوردان، هنگام فرود و برگشت به ارتفاع پایین تر، دچار عوارضی مانند سردرد، تهوع، استفراغ و سرگیجه می شوند. این مسأله ناشی از آن است که بسیاری از کوهنوردان، برای فرود از حداکثر سرعت استفاده می نمایند.

باید یادآور شد که زمان فرود، باید دوبرابر و یا حداکثر سه برابر زمان صعود باشد و فرود سریع، به واسطه بروز تنفس های تند، می تواند باعث دفع دی اکسید کربن بیش از ظرفیت بدن ما گردد.

با اینکه دی اکسید کربن، یک گاز دفعی تنفسی و متعال کننده متابولیسم و سوخت و ساز بدن است، اما همین گاز دفعی می بایست در خون ما دارای غلظت معین و مناسبی باشد و خروج بی رویه آن، با تنفس های سریع ناشی از سرعت بالای فرود، می تواند غلظت این گاز را در خون ما دچار افت نموده و باعث بروز عوارضی نظیر سردرد، تهوع، استفراغ، سرگیجه و حتی عدم تعادل گردد.

تمامی این علائم در عارضه ارتفاع زدگی هم وجود دارد که این اشتباه را می تواند در فکر ما ایجاد کند که شاید این علائم، ناشی از بیماری ارتفاع زدگی است، درحالی که این علائم هیچ ارتباطی با ارتفاع زدگی ندارد. در عین حال، جالب این است که علائم فوق حتی در ارتفاعات زیر 2500 متر نیز که اصولاً ارتفاع زدگی معنا ندارد، ممکن است پدید آید.

آلکالوز تنفسی: اینکه چرا به این مسأله، آلکالوز تنفسی می گویند، به این دلیل است که با افت سطح دی اکسید کربن، خون اصطلاحاً حالت قلیایی و آلکالوزه پیدا می نماید و عارضه ای مشابه ارتفاع زدگی را به وجود می آورد. بنابراین باید در هنگام فرود نیز مراقب سرعت خود باشیم تا دچار علائم آلکالوز تنفسی نشویم واگر چنین حالتی پیش آمد، با کاهش سرعت فرود، می توانیم علائم فوق را رفع کنیم.

رستوران های روباز مشهد

رستوران نزدیک حرم مشهد

فهرست وسایل سفر به مشهد با اتوبوس