تربیت بچه ها خود را به صاحبان رسانه سپرده ایم - وبلاگ کوجی هامی

به گزارش وبلاگ کوجی هامی، یک کارشناس رسانه گفت: بسیاری از پدر و مادرها، به روز نشده و دانش رسانه ای ندارند. آن ها تربیت بچه ها خود را به صاحبان صنعت رسانه سپرده اند.

نشست کودک و نوجوان و رسانه با حضور سعید مدرسی مدیر موسسه تربیت رسانه ای باران و دانش آموخته دکتری علوم تربیتی گرایش فلسفه تعلیم و تربیت، روز 17 مهر و در دومین روز از هفته ملی کودک در مرکز آفرینش های فرهنگی هنری کانون پرورش فکری برگزار شد.

مدرسی در ابتدای این نشست مطرح نمود: ما در روزگاری هستیم که مَحمل ها تغییر کرده و از خانواده، مدرسه و کانون های تربیتی به صاحبان صنعت رسانه سپرده شده است.

به گفته این کارشناس رسانه، امروز تربیت به صاحبان رسانه چه در حوزه سخت افزاری یعنی تبلت و گوشی هوشمند، چه پلت فرم ها یا شبکه های اجتماعی و چه محتواهای مختلف چون پویانمایی، فیلم و موسیقی سپرده شده است.

مدرسی، تربیت را زمان بر دانست و اضافه نمود: ما بچه های خود را به صاحبان رسانه تقدیم کرده ایم و حالا می خواهیم در کوتاه ترین زمان ممکن آنها را از رسانه دور و دورتر کنیم. اول این که عجله نکنیم. شتابزدگی در امور تربیتی معنا ندارد. دوم از کمال گرایی دست برداریم. نکته سوم این که پیش از اصلاح بچه ها، خودمان را اصلاح کنیم تا بتوانیم به تنظیم محیط تربیتی فرزندمان بپردازیم.

مدیر موسسه تربیت رسانه ای باران با اشاره به این که سواد رسانه ای، مساله تازه ای نیست، گفت: ما تا به حال خواب بوده ایم. در آمریکا، از سال سوم دبستان به تدریس سواد رسانه ای می پردازند. در انگلستان، سال هاست به این موضوع توجه کرده اند اما تنها 25 درصد خانواده ها به سواد رسانه آگاه هستند. پس ما باید از تجربه آنها بهره ببریم.

مدرسی در ادامه بیان کرد: ما باید از، سواد رسانه ای کشورهای دیگر استفاده کنیم اما این بهره بردن به معنای این است که تربیت بچه ها مان اصلاح می شود؟ خیر. کار تربیتی زمان بر است.

مدرسی، کانون را مهم ترین متولی کار برای بچه ها دانست و اضافه نمود: همواره بذرهای نگاه تربیتی در کانون وجود داشته اما کانون، رسانه را کتاب، نمایش و عملیات میدانی چون نقاشی و قصه گویی می دانسته در حالی که بچه های امروز تک هویتی نیستند و ما باید به پرورش نسلی توجه کنیم که بتواند هویت دیجیتالی سالم داشته باشد.

او به نیاز نسل نو به ای کیو یعنی هوش دیجیتالی اشاره و بیان کرد: کانون باید به والدین هم توجه کند. یکی از نکته های مهم، این است که پدر و مادرها باید آموزش ببینند و رسانه های دیجیتال را بشناسند. روزگاری پدر و مادرهای ما در کنارمان می نشستند و پسر شجاع و حنا دختری در مزرعه می دیدند؛ امروز پدر و مادرها به عنوان مهم ترین نهاد تربیتی همه چیز را رها کرده و موجب شده اند تا بچه ها برای خودشان یک حیاط خلوت رسانه ای به وجود آورند.

مدرسی به ضرورت آموزش رسانه ای به خانواده ها اشاره و بیان کرد: مگر ما می توانیم رسانه ها را تحریم کنیم ما باید وضع موجود را پایش و وضع مطلوب را ترسیم کنیم. ما باید لذت بازی های گروهی و رابطه درست عاطفی را به بچه های خود بچشانیم. امروز پدر و مادرها از بازی رایانه ای و کارتون و گوشی به عنوان صدا خفه کن بچه هایشان استفاده می کنند تا به کار و زندگانی و نوشتن انتها نامه هایشان برسند.

به گفته این کارشناس رسانه، خانواده ها و مربیان باید وساطت تربیتی داشته باشند. یعنی تعدیل کننده و تقویت کننده باشند و بدانند چه زمان، وقت مناسبی برای بازی رایانه ای نیست یا چه فیلم و پویانمایی را نباید دید. از طرف دیگر کدام بازی، فیلم و کارتون را باید دید؟ اصلا پدر و مادری که نداند عالم بازی چه اندازه مجذوب کننده است و این جهان به کدام خلا عاطفی او پاسخ می دهد و قیچی دست می گیرد و او را از این جهان شگفت انگیز جدا می کند چطور می تواند با بچه خود ارتباط برقرار کند و از او بخواهد بازی نکند؟ وقتی پدر و مادر، تمام وقت، خودشان را با گوشی سرگرم می کنند چطور می توانند از بچه هایشان انتظار داشته باشند خلاف این رفتار کنند؟

مدرسی، گفته های خود را با این پرسش ادامه می دهد که من چند سالگی باید برای دختر یا پسرم، تلفن همراه بخرم؟ این کتاب یا این بازی، مناسب سن او هست یا نه؟ راستش را بخواهید کانون پرورش فکری بچه ها و نوجوانان، اولین نهادی است که برای کتاب ها، رده بندی سنی قائل شد و به بزرگ ترها ملاک و معیار داد. پس ما باید در گام نخست به بزرگ ترها مبنا بدهیم. آنها باید علایق و سلایق بچه های خود را بدانند و لازمه این آگاهی، ارتباط عاطفی درست با بچه هاست. ما باید به جواب این پرسش برسیم: آیا در اختیار گذاشتن تلفن همراه، موجب رشد و تربیت فرزندمان می شود یا نه؟

به گفته این کارشناس رسانه، پدر و مادرها، بیشترین وظیفه و نقش را در پرورش کودک و نوجوان بر عهده دارند که باید محیط را برای آنها تنظیم کنند. نه این که علایق و دوستان بچه های خود را نشناسند. ما باید با بچه ها خود، حافظه مشترک رسانه ای بسازیم و از میان 10 فیلم، یک فیلم را با آنها ببینیم و لازمه رسیدن به این مرحله، توانمند کردن خانواده ها و افزایش آگاهی آنهاست.

مدرسی، حریم خصوصی را یک دروغ تربیتی دانست و اضافه نمود: مگر می توان گفت که من هیچ کاری با فرزند خود ندارم؟ مگر می توان بچه ها را رها کرد. پدر و مادرها، واسط مهم تربیتی هستند و وظیفه دارند خود را به روز کنند.

وبلاگ کوجی هامی فرهنگی هنری سایر حوزه ها