رصد انفجاری بزرگ در آسمان شب، عکس - وبلاگ کوجی هامی

به گزارش وبلاگ کوجی هامی، ایسنا نوشت: تلسکوپ فضایی جیمز وب پیروز به مشاهده یک موج ضربه ای بزرگ و یک کهکشان کوتوله کوچک در پنج قلوی استفان شده است.

یک انفجار چندین برابر بزرگ تر از کهکشان راه شیری که با سرعت 1.8 میلیون مایل بر ساعت از پنج قلوی استفان در حال عبور است، به وسیله تلسکوپ فضایی جیمز وب ناسا رصد شده است.

اخترشناسان با استفاده از تلسکوپ ALMA و تلسکوپ فضایی جیمز وب یک کارخانه بازیافت گاز هیدروژن مولکولی گرم و سرد را در پنج قلوی استفان کشف نموده اند که موجب اتفاقات مرموزی شده است.

این امواج مهیب در اثر برخورد بین کهکشان های پنج قلوی استفان و یک کهکشان مزاحم ایجاد شده و فرآیندهای عجیبی را در محیط بین کهکشانی، یعنی ابرهای ضعیفی از پلاسمای هیدروژن داغ که در فضای بین کهکشان ها وجود دارد، رقم زده است.

رصدهای جدیدی که با جیمز وب و ALMA اجرا شده است، دید خوبی از کهکشان مزاحم NGC 7318b در اختیار اخترشناسان قرار می دهد که با سرعت حدود 1.8 میلیون مایل در ساعت(تقریباً 800 کیلومتر در ثانیه) با شدت وارد این گروه از کهکشان ها شده است. لازم به ذکر است که چنین سرعتی برای سفر از زمین به ماه و بازگشت دوباره در کمتر از 15 دقیقه کافی است.

پنج کهکشان استفان که در فاصله 270 میلیون سال نوری از زمین در صورت فلکی اسب بزرگ واقع شده است، از کهکشان های NGC 7317 ، NGC 7318a ، NGC 7318b ، NGC 7319 و NGC 7320 تشکیل شده است. ثابت شده است که این پنج کهکشان آزمایشگاه ایده آلی برای مطالعه برهم کنش های کهکشانی، از جمله برخوردهای خشونت آمیز و چگونگی تأثیر این فعل و انفعالات بر محیط شان هستند.

اما پنج قلوی استفان با دیگر مکان های برخورد کهکشانی فرق دارد، زیرا این ادغام ها معمولاً باعث ستاره زایی می شوند، چیزی که در این پنج کهکشان رخ نمی دهد. در عوض، تلاطم این برخوردهای کهکشانی در پنج قلوی استفان در محیط بین کهکشانی احساس می گردد، جایی که مواد خام کافی برای شروع تولد ستاره ها وجود ندارد.

بنابراین چیزی که پنج قلوی استفان را بسیار منحصر به فرد می نماید، این است که برخورد کهکشان ها معمولاً باعث انفجار ستاره زایی می گردد، اما جایی که این فعالیت خشونت آمیز در حال وقوع است، شکل گیری ستاره کم است و دانشمندان هنوز در خصوص دلیل آن متحیر هستند.

منطقه ای در مرکز این موج ضربه ای که میدان 6(Field 6) نامیده می گردد، یک ابر غول پیکر از مولکول های سرد را نشان می دهد که از هم جدا شده اند و به دُم بلندی از هیدروژن مولکولی گرم کشیده شده اند و به طور مکرر به وسیله همین حالت ها بازیافت می شوند.

5858