آزمایش یک درمان احتمالی برای معکوس کردن روند پیری - وبلاگ کوجی هامی

به گزارش وبلاگ کوجی هامی، دانشمندان مدرسه پزشکی هاروارد (HMS) به آنالیز علت پیری پرداخته اند و یک راه ممکن را برای معکوس کردن آن شناسایی نموده اند. آن ها در آزمایش هایی که روی موش ها انجام شد، نشان دادند که مسائل اتفاق افتاده در اپی ژنتیک، علائم پیری را تحریک می نمایند و راه اندازی مجدد می تواند آن ها را معکوس کند و شاید طول عمر را افزایش دهد.

پژوهشگران دانشگاه هاروارد در پروژه جدیدی، به آنالیز یک روش آزمایشی روی موش ها پرداختند که شاید بتواند روند پیری را معکوس کند.

به نقل از نیو اطلس، دانشمندان مدرسه پزشکی هاروارد (HMS) به آنالیز دلیل پیری پرداخته اند و یک راه ممکن را برای معکوس کردن آن شناسایی نموده اند. آن ها در آزمایش هایی که روی موش ها انجام شد، نشان دادند که مسائل اتفاق افتاده در اپی ژنتیک، علائم پیری را تحریک می نمایند و راه اندازی مجدد می تواند آن ها را معکوس کند و شاید طول عمر را افزایش دهد.

ژنوم ما شامل نقشه کاملی از DNA است که در تک تک سلول های بدن ما یافت می گردد، اما این تصویر کامل نیست، بلکه یک لایه اطلاعات اضافی به نام اپی ژنوم، بالای آن قرار گرفته است و کنترل می نماید که کدام ژن در انواع گوناگون سلول ها روشن و خاموش گردد. گویی همه سلول های بدن ما براساس یک دفتر راهنمای عملیاتی کار می نمایند که همان ژنوم است، اما اپی ژنوم مانند فهرستی از مطالب است که سلول های گوناگون را به فصل های مختلفی راهنمایی می نماید که همان ژن ها هستند. از این گذشته، سلول های ریه به دستورالعمل هایی احتیاج دارند که بسیار متفاوت با سلول های قلب هستند.

عوامل محیطی و سبک زندگی مانند رژیم غذایی، ورزش و حتی تجربیات دوران کودکی می توانند بیان اپی ژنتیک را در طول زندگی ما تغییر دهند. تغییرات اپی ژنتیکی با سرعت پیری بیولوژیکی مرتبط هستند، اما اینکه آیا آن ها علائم پیری را نشان می دهند یا خود یک علامت هستند، هنوز معین نبود.

پژوهشگران در این پروژه، آزمایش هایی را روی موش ها انجام دادند تا پاسخ را متوجه شوند. آن ها با استفاده از سیستمی به نام تغییرات القایی در اپی ژنوم (ICE)، روند طبیعی آسیب و ترمیم DNA را در موش ها سرعت بخشیدند تا آنالیز نمایند که آیا این کار باعث تسریع علائم پیری می گردد یا خیر.

در سلول های پستانداران، کروموزوم ها در هر دقیقه یک میلیون شکست DNA را پشت سر می گذارند و عوامل اپی ژنتیکی پیش از بازگشت به مکان های اصلی خود، ترمیم ها را به سرعت هماهنگ می نمایند. این گروه پژوهشی، موش هایی را مهندسی کردند که شکست DNA را با سرعتی سه برابر سریع تر از میزان معمول پشت سر می گذاشتند.

پژوهشگران با گذشت زمان دریافتند که عوامل اپی ژنتیک بیشتر آشفته می شوند و پس از ترمیم شکستگی های DNA به خانه برنمی گردند. این کار به درهم ریختگی اپی ژنوم منجر می گردد. موش ها در شش ماهگی، علائم فیزیکی پیری را نشان دادند و به نظر می رسید که شرایط سلامتی بسیار بدتری در مقایسه با موش های هم سن و سال ویرایش نشده دارند.

این دو موش هم سن هستند، اما موش سمت راست تحت آزمایش اپی ژنتیکی قرار گرفته و پیری آن تسریع شده است.

پژوهشگران می گویند که با این پژوهش، نقش اپی ژنوم در پیری را تایید نموده اند. گام بعدی آزمایش این بود که آیا می توان کاری را در خصوص این مشکل انجام داد یا خیر. پژوهشگران، یک ترکیب ژن درمانی از سه ژن به نام های Oct 4، Sox 2 و Klf 4 را آزمایش کردند. این ژن ها در سلول های بنیادی فعال هستند و پژوهشگران در پژوهش پیشین خود دریافتند که می توان از آن ها برای بازگرداندن بینایی به موش های مبتلا به آب سیاه مرتبط با افزایش سن استفاده کرد.

در این مورد، موش های ICE کاهش چشمگیری را در نشانگر های زیستی پیری تجربه کردند. اپی ژنوم آن ها از هم گسیخته شد و بافت ها و اندام های آن ها را به حالت جوانی برگرداند. دیوید سینکلر (David Sinclair)، پژوهشگر ارشد این پروژه گفت: این کار مانند راه اندازی مجدد یک رایانه خراب است و یک برنامه اپی ژنتیکی را راه انداخت که سلول ها را به بازیابی اطلاعات اپی ژنتیکی که در جوانی داشتند، راهنمایی کرد. این کار، یک تنظیم مجدد دائمی است.

پژوهشگران باور دارند که این کشف بسیار بزرگ است. به واسطه مقابله با پیری، بسیاری از بیماری های ناشی از این فرآیند طبیعی را می توان به طور مؤثرتری درمان کرد. سینکلر در یک توییت نوشت: اگر نتیجه به دست آمده درست باشد، بدان معناست که سرطان، دیابت و آلزایمر ممکن است همان دلیل زمینه ای داشته باشند. بدین ترتیب، می توان دلیل را برای درمان بیماری های مرتبط با افزایش سن معکوس کرد.

اگرچه هنوز تحقیقات زیادی وجود دارند که باید پیش از تحقق چنین اهداف والایی انجام شوند، اما پژوهش در حال اجرا شدن است. یک مقاله پیش چاپ که هنوز مورد آنالیز قرار نگرفته است، همان ترکیب ژن درمانی را روی موش های مسن به کار گرفت که در سنی معادل 77 سال در انسان هستند. این موش ها 9 درصد بیشتر از موش های درمان نشده عمر کردند.

این پژوهش، در مجله Cell به چاپ رسید.

منبع: ایسنا